Biltong blog #3: Big Momma

Woensdagochtend rond acht uur en ik arriveer vijf minuten te laat (maar evengoed als eerste van de artsen) op de poli high-care verloskunde. Als ik mij door de patiënten in de gang heen heb geroeid richting de spreekkamers zie ik de stapels case-files als een soort bergrug opdoemen. 129 patiënten wachten vandaag op een consult en zijn verdeeld over de drie torens: een voor artsen (consultants), een voor artsen in opleiding (registrars) en een voor de interns (doctors). Omdat ik onder de laatste categorie val, mag ik mij hier dr. Tim noemen (eigenlijk natuurlijk dr. Feenstra, maar dat is een te moeilijke naam voor de Afrikaans en Engels sprekende verpleegkundigen en artsen).

Op de high-care poli komen zwangere vrouwen die complicaties en/of (zwangerschaps-)ziekten hebben waarvoor ze onder continue zorg van het universitaire ziekenhuis moeten staan. Dr. Tim ziet daarvan vooral degenen die al goed ingesteld zijn op medicatie of die voor een eenmalige screening komen. Eigenlijk gaat het met name om zwangerschap met daarbij; overgewicht, overgewicht met suikerziekte, overgewicht met een te hoge bloeddruk of overgewicht met suikerziekte én een te hoge bloeddruk.

Na een paar uur ben ik op volle toeren aan het werk in mijn spreekkamertje cq. zweethok. Ik pak een nieuwe case-file van de nog altijd flinke stapels: “41 yo G7P5M1 @ 38w*, Reason of visit: late booker + high BMI”. ’Late booker' betekent dat de patiënt niet op de normale afspraken in het ziekenhuis is geweest tijdens de zwangerschap en dat dus een hoop informatie zal ontbreken, scans niet gemaakt zijn en er al met al een hoop onzekerheden zijn. En het hoge BMI, tja…

Het verhaal van deze dame was als volgt: na 5 kinderen had zij besloten een spiraaltje te nemen als anticonceptie (hier opvallend onpopulair trouwens, anticonceptie) en was zij flink aangekomen. Zoveel aangekomen zelfs, dat zij nu een BMI had van meer dan 50 (gezond is 18.5-24.9) en dat zij waarschijnlijk haar spiraaltje was verloren. Twee weken voordat ik haar zag op de poli, meldde zij zich bij de huisarts met wat algemene gynaecologische klachten. Zij bezwoer haar huisarts dat zij niet zwanger kon zijn, maar in de gynaecologie in Zuid Afrika is iedereen zwanger tot het tegendeel bewezen is en dus werd toch een zwangerschapstest gedaan. Nadat zowel de eerste zwangerschapstest als de controle positief was gebleken, werd zij doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar werd (met enige moeite) via een echo gevonden dat zij ongeveer 36 weken zwanger was, met andere woorden: in 4 weken komt de baby.

Naast de standaard anamnese en het lichamelijk onderzoek had dr. Tim hier helaas niet zoveel aan toe te voegen, sommige casussen gaan je medische kennis (en voorstellingsvermogen) gewoon te boven. Samen met de consultant werd een behandelplan voor de bevalling gemaakt en het enige dat ik deed was me afvragen hoe je in hemelsnaam een BMI van 50 krijgt en hoe ik zou reageren als ik zou horen dat ik in 4 weken vader zou worden.

Een paar weken later ben ik coassistent op de verloskamers, het echte “baby-vangen” waar iedereen het over heeft, en kom ik door stom toeval deze mevrouw weer tegen. Alles is goed gegaan, ze heeft een gezond kindje op de wereld gezet met een gezond gewicht (wat zeer bijzonder is bij haar BMI). De placenta (moederkoek) was wel te lang blijven zitten dus was ze toch even op de OK geweest.






* De eerste zin van een verloskundige status lijkt cryptisch maar is altijd hetzelfde opgebouwd:
41 yo: Leeftijd
G7 (Gravida): aantal zwangerschappen
P5 (Para): Aantal bevallingen vanaf 24 weken zwangerschap, in de praktijk is dit (meestal!) het aantal kinderen
M1 (miscarriage): miskramen, alleen toegevoegd als hier sprake van is
@38w: aantal weken zwanger in huidige zwangerschap